Hooggeëerd bezoek

Hoi allemaal,

Nu er bij jullie weer een keer sneeuw is gevallen is het hier eergisteren eindelijk begonnen met regenen. Eerlijk, het is echt een opluchting na de warmte en droogte van afgelopen 6 weken. Hopelijk komt de zon wel weer snel terug zodat we er nog lekker van kunnen genieten (en nog bruiner kunnen worden)

De laatste weken zijn heel druk geweest in palmy, Mijn herten zijn voor de laatste keer gesampled, Nannet en ik zijn verhuisd, we hebben de tongariro crossing gelopen, zijn naar een rugby wedstrijd geweest en natuurlijk was er bezoek vanuit Nederland!

De laatste loodjes wegen het zwaarst en dat kan ik ook wel met mijn onderzoek stellen. Mijn herten hebben allemaal onverwachte dingen uitgepoept wat het allemaal vrij ingewikkeld maakt. Ben nu vooral druk bezig met het schrijven en de statistiek en aangezien zeker statistiek absoluut niet mijn ding is zal ik blij zijn als we 19 februari mogen presenteren om twee dagen later naar het zuidereiland te vertrekken. Ik heb de afgelopen maanden wel ontdekt dat ik later geen onderzoeker wil worden. Ik hou het wel gewoon bij dierenarts, praktisch bezig zijn met dieren en ze beter maken vind ik veel leuker.

Momenteel wonen we in huis bij Rebecca, zij is PhD student uit Nieuw-Zeeland (die zijn vrij zeldzaam op Massey) en zit bij ons op het kantoor. We hebben het heel erg getroffen dat we de laatste weken bij haar kunnen wonen, want Rebecca is een geweldige kok en ik heb serieus de meest fantastische lasagna in mijn leven gegeten. Verder probeer ik in alle drukte door elke week een keer naar de sportschool te gaan om te zorgen dat ik in april gelijk weer fit mee kan trainen voor het nieuwe touwtrek seizoen.

Naast alle serieuze dingen ondernemen we in het weekend nog steeds leuke uitstapjes. Zo zijn Nannet en ik samen met Tom en Mark (twee andere Utrechtse studenten die net gearriveerd zijn) naar een grote zeeberen (wist niet eens dat dat bestond) kolonie geweest in het zuidelijkste puntje van het noordereiland. Ook heb ik samen met Nannet en Hanneke de Tongariro crossing gelopen. Dit is een van de beroemste wandelingen door het Tongariro natianal park over mount Tongariro. Naast mount Tongario staat mount Ruapehu (waar op de top nog sneeuw ligt) en mount Doom, die de Lord of the Rings kenners wel zullen kennen. We hadden geweldig weer en ondanks dat het een zware tocht was van 9 uur was het fantastische met alle mooie uitzichten.

Een aantal dagen later kwam de afvaardiging vanuit Nederland. Papa kwam samen met ome Cees en Dies op bezoek in palmy. Ze zijn vanaf Christchurch naar Auckland gereden in twee weken. Ze zijn twee dagen bij mij gestopt en ook twee dagen bij Ruud, die net onder Auckland zit. Ik heb ze een rondleiding over de deer-unit en in het lab gegeven. Daarna zijn we via Napier naar Taupo gereden. Waar we na een nacht met snurkende mannen in een motel van een gigantisch ontbijt met (niet onbelangrijk) Douwe Egberts koffie hebben genoten. Hierna zijn we naar Rotorua en te Puke gereden om vervolgens terug naar palmy te gaan. Het was heerlijk om papa weer te zien en het is jammer dat hij alweer terug naar Nederland is.

Omdat Rebecca probeert ons zoveel mogelijk kiwi ervaringen mee te geven, zijn we afgelopen weekend naar een rugby wedstrijd geweest. De Crussaders speelden tegen de Hurricanes, het is een beetje vergelijken met FC Barcelona tegen Real Madrid en het was ontzettend gaaf om te zien. De sfeer was geweldig en rugby is veel leuker dan voetbal. Er is veel meer actie op het veld en de spelers zijn veel meegaander bij beslissingen van de scheidsrechter wat het allemaal veel gemoedelijker maakt. Last but not least en zeker een voordeel van rugby: rugby spelers hebben best wel lekkere kontjes wat het spel ook heel erg aangenaam maakt om naar te kijken haha. Aan het einde van de wedstrijd krijg je zelfs nog de mogelijkheid om handtekeningen te vragen aan spelers op het veld en om foto's te maken. Er waren best wel wat (reusachtige) rugby spelers die met een stel Nederlanders op de foto wilden.

Verder ben ik gisteren een dag meegeweest met laatste jaars studenten hier. Om eerlijk te zijn, ik ben het onderwijs in Utrecht gaan waarderen. Praktisch staan wij na drie jaar onderwijs sterker dan deze studenten die over 10 maanden dierenarts zijn.

Eigenlijk is dit weer voor even wat ik te vertellen heb. te bekijken. Komende weken zal ik nog nog druk bezig zijn om mijn vreemde resultaten te verklaren dus vervelen zal ik me niet. Verder kan het aftellen voor de reis naar het mooie zuidereiland beginnen!

Tot snel!